devrim yakut 7

Devrim Yakut – Alper Kut
Kısmi felç mi geçirdiniz?
Aslında tıptaki karşılığı o fakat görünürde hiçbir şey olmadı. Ne var ki o uyuşukluk hâlâ devam ediyor. Bir aydır uyuşukluk hissim hiç geçmedi, güç kaybım yok ama kalem tutmakta biraz zorluk çekiyorum. Doktorlar iyileşmesinin 6 ay sürebileceğini söylüyor, kontrollerimiz devam edecek. Bu durum pandemi döneminde çok görülen bir rahatsızlıkmış. Koranavirüse yakalananlarda sıkça görülüyormuş. Ben ve eşim geçirmedik ama doktorlarımız geçirdiğimizi iddia ediyor.

Bazı insanlar koronavirüse yakalansa bile farkında olmuyormuş. Belki siz de onlardan biriydiniz.
İlk günlerden beri setlerdeyim, çok sık test olduk. Bu nedenle mutlaka farkına varılırdı ama bilemiyorum. Dolayısıyla bu alçak virüs vücutlarımızda bir şeyler yaptı. Ben böyle durumlarda şöyle düşünürüm; bu rahatsızlık bana neyin uyarısı olarak geldi? Sanki bir ses omzuma tatlı tatlı dokunup “Devrimciğim sigarayı bırakman lazım” dedi.

Yaşantınızla ve düşüncelerinizle ilgili radikal değişimler söz konusu oldu mu?
Bu rahatsızlık, sanıyorum her önemli rahatsızlık gibi, ‘hatırlamalara’ neden oldu. Bildiğimiz ama unutmaya yatkın olduğumuz şeyleri… Sağlığın önemi gibi, hayatın ne denli güzel ve yaşanılası bir yer olduğu gibi… Aldığımız her sağlıklı nefes ne kadar kıymetli aslında. Ve vücudumuz ne mucizevi bir makina. Bu rahatsızlık, hayatımdan sigarayı çıkardı. Benim için en büyük kazanım bu. Daha ne olsun? Bu başarım için her gün kendimi kutluyorum. Dilerim bırakmak isteyen herkes, mecbur kalmadan bırakabilir…

Eşiniz şu anda iyi mi?
Evet, gayet iyi. Çok az bir şey kaldı. Bu yazın sonunda hiçbir şeyi kalmayacak. Eşim çok iyi bir hasta, hiç depresyona girmedi, hiç söylenmedi, “bu benim başıma neden geldi?” demedi. Haftada iki gün evimize konuşma terapisti geldi, ben çok gayret ettim, o çok gayret etti. Derken geçirdik, bitti, Allah başka şeyler vermesin inşallah.

Kariyer anlamında bundan sonraki dönem için ne düşünüyorsunuz?
Bilmiyorum ki bizim ülkemizde kariyer planlaması düşünerek olmuyor. Hayallerimi soruyorsanız, çok iyi bir filmde oynamak istiyorum. Kadın karakter çok az yazılıyor, çok zor yazılıyor. Beni zorlayacak bir kadın karakter hayal ediyorum. Sadece kadın karakter değil, çok iyi bir senaryonun içindeki bir kadın karakter. Yanlış anlaşılmasın.

Karakterin sizi neden ille de çok zorlamasını istiyorsunuz?
Çünkü bu saate kadar hiç öyle bir şeyle karşılaşmadım. Bu saate kadar oynadığım bütün karakterleri toplasanız aslında karakter oynadığım bile söylenemez.

Neden böyle düşünüyorsunuz. Rol aldığınız filmlerde etkileyici performanslar sergilediniz.
Evet, bunu ben şöyle tarif ediyorum; yazılışları itibariyle, taşıdıkları nota itibariyle oynadığım karakterleri hep sırtlanmak zorunda kaldım. Ben genel olarak karakterleri sırtlayan oyunculardan biri oldum. Mümkünse artık ben rolün sırtına binmek istiyorum. Bu dünyadan göçüp gitmeden, her şeyiyle hazırlanmış, dört başı mamur, bana “bu da niye böyle ki ya da neden böyle söylüyor ki” dedirtmeyecek kalibrede bir rolü yorumlamak istiyorum. Dolayısıyla öyle bir zorlu katmanlı olsun, derinliği olsun. Psikolojik derinlikleri olsun, birilerinin kapısına gideyim ve o rolün psikolojisini sorayım istiyorum. Bizde her şey böyle kara düzen ve çok hızlı oluyor. Bir film teklifi geldiğinde sete çıkılmasına iki hafta kalmış oluyor. Siz bırakın karakteri, saçı bile doğru düzgün oturtamıyorsunuz. Mesela bir sürü filmimde benim peruğum yamuktur, kısa saç kullanan bir oyuncu olduğum için genelde peruk kullanıyorum ama onların provasını yapacak vaktimiz bile olmuyor. Bu durum, sistemin genel sorunu. Öyle bir hayalim var, uzun uzun çalıştığımız, uzun uzun konuştuğumuz, uzun uzun içselleştirdiğim bir karakteri oynamayı gerçekten çok istiyorum.